دیواره رگهای خونیی که تومورها را احاطه میکنند از رگهای موجود در بافت سالم نازکتر هستند و مواد درون خون به راحتی از آنها تراوش میکند، به همین دلیل نانوشلهای شیشه ای طلا اندود تزریق شده به داخل جریان خون، در محل تومور بر روی هم انباشته میشوند.

این ذرات هنگام قرار گرفتن در معرض پرتو خفیف مادون قرمز میدرخشند و این خاصیت موجب میشود که محل تومور با روشی به نام آشکارسازی توموگرافی "optical coherence tomography" ( اصطلاح ترموگرافی به عمل ثبت و تفسیر تغییراتی که در درجه حرارت سطح پوست بدن رخ میدهد، اطلاق میشود.

تصویر حاصل از این روش که توموگرام نامیده میشود، الگوی حرارتی سطح بدن را نشان میدهد. در توموگرافی ، آشکار ساز ، تشعشع حرارتی دریافت شده توسط دوربین را به یک سیگنال الکترونیکی تبدیل میکند و سپس آن را علاوه بر تقویت بیشتر ، پردازش میکند تا اینکه در یک صفحه کاتودیک مثل مونیتور تلویزیون آشکار شود- توضیح از مجله آفتاب). در این مورد، پرتو ضعیفی از اشعه مادون قرمز بر موضع تابانده میشود و سپس مشخص میشود که در کدام ناحیه، نور از ذرات نانو بازتابیده میشود. پس از مشخص شدن محل، لیزر مادون قرمز قویتری به مدت 3 دقیقه در هر بخش دارای تومور تابیده میشود تا بافت محل داغ شود.

هنگامی که این عملیات در آزمایش جدیدی که در دانشگاه رایس (Rice) هوستون انجام گرفت، نتایجی شگفت انگیز به دنبال داشت. دانشمندان متوجه شدند که تومورها تقریبا به طور کامل نابود شده اند. 80% موشهایی که به این ترتیب معالجه شده بودند، بیش از 7 هفته زنده ماندند در صورتی که موشهای دیگری که ذرات نانو دریافت نکرده بودند، پس از سه هفته مردند. در موشهایی که تومور سرطانی آنها با این روش نابود شده بود، هیچ بازگشتی مشاهده نشد.

با تمام اینها، در حال حاضر یک مشکل اساسی در استفاده از این روش وجود دارد...پرتو مادون قرمز تنها میتواند ذرات نانویی را که در عمق 2 میلی متری زیر پوست قرار دارند را "روشن" کند، به این ترتیب این روش تنها برای تومورهای سطحی مانند تومورهای گردنی، دهان و سرطان پوست قابل استفاده خواهد بود. در حال حاضر محققین در صددند که نانو شلها را طوری اصلاح کنند که با پرتوهایی مانند اشعه ایکس، که قابلیت نفوذ بیشتری دارد، هم قابل استفاده باشند.

قرار است مرکز Nanospectra Biosciences واقع در هوستون، انجام آزمایش بر روی داوطلبان را در طی چند ماه آینده آغاز کند.